The coral that lies beneath the waves...

Vanuit de lucht ziet het Great Barrier Reef er ook spectaculair uit. Grote plekken in allerlei tinten van licht- tot diepdonker-blauw en hier en daar eilandjes. Terug naar Brisbane. Morgen vliegt Rob terug naar Kuala Lumpur. Nog maar 12 dagen tot vertrek naar Nederland. Om de een of andere reden heb ik er niet zoveel zin in...

Shark Alarm

Half zes op, het is prachtig weer. Om zes uur de eerste duik. Wat een manier om wakker te worden!!! Hiao wordt klaargestoomd voor zijn duik. Even later tijdens het snorkelen zie ik hem beneden me. Hij hangt bewegingsloos als een puppy in de nekgreep van de divemaster, het enige teken van leven is de stroom luchtbellen boven zijn hoofd. Is dit ongekend dapperheid of eindeloos vertrouwen?

Na het ontbijt varen we naar de volgende locatie, Mystery genaamd. En terecht, want het is een betoverend landschap vol grillige kloven en kleurige koralen. We zwemmen door scholen vissen, langs enorme oesters. Dit is onze laatste duik, want we vliegen morgen-ochtend om 10 uur. Ik vind het niet erg, want snorkelen is ook prachtig, vooral op de laatste locatie. De Lagoon is een grote helderblauwe poel tussen ondiepe riffen.

Aan een kant is er een bank met gigantische clams, sommige meten zeker 1,5 meter. Tussen de geopende helften zit een paarsblauwwit gevlekt membraan, door de twee geopende monden stroomt het voedselrijke zeewater. Zwemmend van de ene naar de andere ondiepte lijk ik te vliegen door een helderblauw niets, het enige zichtbare is de lichtreflectie op dingetjes die in het water zweven. Maar dan ineens zie ik onder me een white tipped reef shark, hij hangt even onder me en zwemt dan verder met ranke bewegingen.

De lucht is blauw, de zon heet en de wind afgenomen tot een lekkere 15 knopen. De Duyfken vaart langs, op weg naar Brisbane. Wij zeilen terug naar Cairns. De kade deint op en neer, na twee dagen op zee hebben we zeebenen. De hete douche na een marinade van twee dagen in zout water is onvoorstelbaar lekker. Nog steeds deinend zoeken we een restaurant op, we eten kreeft en we proosten op het Great Barrier Reef.

Great Barrier Reef

De lucht is grauw, het waait 20 knopen en wij staan klaar op pier D van de haven van Cairns bij de Vagabond. We varen uit, de deining neemt toe wanneer we verder van de kust raken. Een van de passagiers is een Chinese jongen. Hiao is nog nooit op een boot geweest, dit is zijn eerste keer op zee, hij kan niet zwemmen en zijn grootste wens is duiken! Na een half uur wordt hij groen rond de kieuwen, de rest van de vier uur naar het outer reef ligt hij doodziek in het gangboord. Eenmaal geankerd binnen de bescherming van het rif, valt de deining mee.

Dit wordt mijn eerste duik sinds ruim een jaar en ik ben een beetje nerveus. Eenmaal beneden valt het reuze mee. Na de lunch varen we naar een andere locatie voor de tweede duik. We zwemmen door canyons tussen koraal-formaties. We ontmoeten Wally, een gigantische Napoleonvis en een paar schildpadden.

Hiao is een beetje hersteld en drijft inmiddels in het water, twee instructeurs krijgen hem zo ver dat hij door zijn masker naar het koraal kijkt. Hij klimt grijnzend op de boot, we zijn allemaal trots op hem.

We brengen de nacht door op het rif. De sterrenhemel is fantastisch, ik zie zeker vier vallende sterren. Dat mijn wensen maar allemaal mogen uitkomen… Ik slaap als een baby wiegend in de pikzwarte nacht, een zacht briesje door het patrijspoortje boven mijn kooi brengt welkome verkoeling.

Kikker Alarm

's Nachts word ik wakker van opgewonden gehop op mijn hoofd: een boomkikker is door het raam naar binnen gekomen en in mijn haar verstrikt geraakt. Behulpzaam wil ik mijn kussen naar buiten steken, maar na een elegante sprong kleeft hij zijn zuignapvingers tegen de muur en verdwijnt achter een wandkleed. Omdat ik nu toch wakker ben, ga ik even naar de wc. Slaapdronken laat ik me zakken en zie net op het laatste moment dat er een kikker in de wc-pot zit! Met moeite houd ik mezelf zwevend terwijl de kikker tussen mijn benen door uit de pot springt en op hetzelfde moment een andere kikker waar ik bijna op stond een vliegende jump neemt en op mijn blote dijbeen terecht komt!

Hoogtepunt

Voordat we vertrekken maken we nog een wandeling, het is zo mooi hier! In Mt. Garnet tanken we (net op tijd), het is de eerste benzinepomp in 200 km. Zodra we Ravenshoe naderen, begint het te regenen. Whats´s new? Maar volgens Jules en Rob, mijn vrienden daar, is het de eerste regen in maanden! Het is zo goed om ze weer te zien, dit is mijn favoriete wwoof-adres. De Atherton Tablelands is wat mij betreft een van de mooiste streken van Australië. Tussen de buien door lopen we door de hoofdstraat van het hoogste dorp van Queensland, langs de hoogste pub (962 meter), de hoogste bakkerij, de hoogste bottleshop (slijterij).

Wandelingetje in het park

De lavatubes zijn indrukwekkend. Bij een vulkaanuitbarsting 190.000 jaar geleden is de buitenste laag van de lavastroom verhard tot enorme tunnels, sommige 160 km lang. Tegenwoordig is de langste, nog intacte tunnel maar een paar kilometer, maar eigenlijk is het een wonder dat ze überhaupt nog bestaan na al die tijd. Drie lava-tubes mogen we in, het is net Jurassic Park, enorme bomen verbergen de ingang met hun luchtwortels, grote rotsblokken liggen overal. Met een beetje fantasie kun je je voorstellen dat de rock wallabies kleine neefjes van dinosaurussen zijn. In een van de tunnels staat een laag water, vleermuizen maken kleine geluidjes, druppels vallen in stille zwarte poelen. Meterslange boomwortels komen door het hoge plafond heen en absorberen de vochtige atmosfeer. Ik ben blij weer in het warme daglicht te staan.

Het is vandaag niet zo heel warm en daarom zijn de kangoeroes overdag al actief, ze eten gras en hoppen rond. De wandeling voert ons over grote granieten blokken, langs kreekjes naar beneden en verder door de verspreid staande eucalyptusbomen. Zwarte kaketoes krijsen en ontelbare kangoeroes staren nieuwsgierig naar ons. Wie bekijkt wie?

Uiteindelijk komen we bij een moeras, dankzij de regen een grote watervlakte met knalgroen hoog gras, hier en daar een boom op een heuveltje. Een groep schuwe whistling ducks vliegt op wanneer we dichterbij komen, de reigers blijven stoïcijns staan.

Bat Alarm

Auto gehuurd, het wordt mijn eerste keer rijden aan de verkeerde kant van de weg. Gelukkig is Cairns geen grote stad. Het enige probleempje is dat de ruitenwisser en richting-aanwijzer op elkaars plaats zitten, dus ik ruitenwis vrolijk naar rechts en links en neem bochten zonder richting aan te geven. Onze bestemming vandaag is Undara Volcanic National Park, een rit van zo´n 275 km. Via de Atherton Tablelands – groene heuvels en bossen – komen we in het savannelandschap: termietenheuvels, gum trees, lange rechte wegen, road trains.

Deze vrachtwagens met twee of meer aanhangers wijken voor niets en niemand uit. Als er dan ook eentje met een stevige vaart op me inloopt, wijk ik uit en laat hem passeren. Op ons gemak verder, niet veel ander verkeer op de weg. Dingo gezien! Zodra we in Undara zijn, begint het te regenen (hoe kan het ook anders). We zitten lekker droog in onze swag (tent) en zien de kangoeroes voorbij hoppen.

Tegen de tijd dat we verzamelen voor de nightlife tour, is het weer droog. Onderweg naar de lavatube bij Mt. Barker komen we ontelbare macropods tegen: gewone wallabies, rock wallabies, wallaroes, grijze kangoeroe´s. In het vroege donker komt een wolk vleermuisjes uit de ingang van de lavatube. Naar schatting leven daar 750.000 vrouw- en kinderbats, de mannen hebben hun eigen grot.

De gids attendeert ons op de boom die voor de ingang staat, er zitten slangen in! We zien de night tigers ofwel bruine boomslangen in de boom omhoog slingeren en strategisch in de luchtwortels hangen terwijl de bats om hen heen vliegen. De kaken van de slangen klappen open zodra er bats erg dichtbij komen, maar het lijkt een inefficiënte manier van jagen. Tot een van de slangen een vleermuisje te pakken krijgt! Hij laat zich op de grond vallen – natuurlijk tussen ons in – wikkelt zich om zijn slachtoffer heen en knijpt. Awesome!

Ons diner blijkt minstens zo avontuurlijk: een gegrild trio van krokodil, emoe en kangoeroe…

Gemiste kans

Het is heet in Cairns en we proberen verkoeling in de haven te vinden. Een schroeiende wind waait, vlaggen wapperen. Er ligt een enorme driemaster afgemeerd, erachter een woud van kleinere masten. Een oranje-blanje-bleu trekt mijn aandacht, dat is de VOC vlag? Het Hollandse schip De Duyfken bereikte in 1606 Australië ruim voordat Captain Cook het land 'ontdekte'. Niet de moeite waard, dachten kapitein en koopman. Hadden ze verder gekeken, dan hadden Australiërs nu Nederlands gesproken!

De replica van De Duyfken is 1995 gebouwd in West-Australië. We mogen aan boord komen. Het is onvoorstelbaar dat een bemanning van 32 man maandenlang op dit kleine scheepje leefde. Het is maar 25 meter lang en van enig comfort is geen sprake. Bemanningsleden zitten schrijlings op de ra's om het touwwerk te controleren, volgende week vertrekt het schip naar Brisbane. Mijn Hollandse zeemanshart (m/v) zwelt in mijn boezem wanneer we vanaf de kade een laatste blik op het trotse scheepje werpen.

Happy New Year to yous all!

Rob en ik hebben oud en nieuw doorgebracht in Ballina, een dorp aan de Gold Coast. Oudejaarsavond in de pub, erg gezellig met levende muziek en erg handig ook dat onze kamer dichtbij was. Het café sloot om middernacht, dat is vreemd, nietwaar. Maar huisgasten mochten tot heeel laat opblijven met gesloten deuren, een privéfeestje dus. De eerste januari hebben we in gepaste brakheid doorgebracht.

Inmiddels zijn we in Brisbane om Rob ook kennis te laten maken met een meer geciviliseerde Aussie lifestyle. Hij treft het overigens wel, want vanwege de weers-omstandigheden kon zijn vliegtuig niet landen, het heeft 10!!! uur geduurd voordat het definitief aan de grond werd gezet aan de Gold Coast. Ze hebben 18 landings-pogingen gedaan, zijn tweemaal terug geweest in Brisbane voor refuelling. En dat allemaal in stromende regen en harde wind. Ook Brisbane is regenachtig. Vandaag dus een uitstekende dag voor musea.

Morgen gaan we naar Cairns, het is ook daar regentijd, dus we weten nog niet of onze plannen doorgaan of dat we iets heel anders gaan doen!

Van de regen in de drup, maar het is wel lekker warm...