vrijdag 15 januari 2010

Shark Alarm

Half zes op, het is prachtig weer. Om zes uur de eerste duik. Wat een manier om wakker te worden!!! Hiao wordt klaargestoomd voor zijn duik. Even later tijdens het snorkelen zie ik hem beneden me. Hij hangt bewegingsloos als een puppy in de nekgreep van de divemaster, het enige teken van leven is de stroom luchtbellen boven zijn hoofd. Is dit ongekend dapperheid of eindeloos vertrouwen?

Na het ontbijt varen we naar de volgende locatie, Mystery genaamd. En terecht, want het is een betoverend landschap vol grillige kloven en kleurige koralen. We zwemmen door scholen vissen, langs enorme oesters. Dit is onze laatste duik, want we vliegen morgen-ochtend om 10 uur. Ik vind het niet erg, want snorkelen is ook prachtig, vooral op de laatste locatie. De Lagoon is een grote helderblauwe poel tussen ondiepe riffen.

Aan een kant is er een bank met gigantische clams, sommige meten zeker 1,5 meter. Tussen de geopende helften zit een paarsblauwwit gevlekt membraan, door de twee geopende monden stroomt het voedselrijke zeewater. Zwemmend van de ene naar de andere ondiepte lijk ik te vliegen door een helderblauw niets, het enige zichtbare is de lichtreflectie op dingetjes die in het water zweven. Maar dan ineens zie ik onder me een white tipped reef shark, hij hangt even onder me en zwemt dan verder met ranke bewegingen.

De lucht is blauw, de zon heet en de wind afgenomen tot een lekkere 15 knopen. De Duyfken vaart langs, op weg naar Brisbane. Wij zeilen terug naar Cairns. De kade deint op en neer, na twee dagen op zee hebben we zeebenen. De hete douche na een marinade van twee dagen in zout water is onvoorstelbaar lekker. Nog steeds deinend zoeken we een restaurant op, we eten kreeft en we proosten op het Great Barrier Reef.



Geen opmerkingen: